Eurroparen aburuz, Mugikortasunaren Europako Astea (irailaren 16tik 22ra) kontzientziazio-kanpaina bat da, herritarrak garraio publikoaren, bizikletaren eta oinezkoen joan-etorrien erabileraz sentsibilizatzeko. Baina, era berean, Europako hiriak garraiobide horiek sustatzera, eta horretarako beharrezkoak diren azpiegitura berrietan inbertitzera animatzera ditu.

Zalantzarik gabe, hori da Bilboren kasua; izan ere, azken urteotan aste horretarako egin den ekitaldirik esanguratsuena, agian, Udaletxeak Areatzan antolatzen duen auto elektrikoen erakusketa da, Autorik Gabeko Munduko Egunarekin (NBE) bat eginez.

Argi dago Bilbok autoaren aldeko apustu sendoa egiten jarraitzen duela. Europak predikatzen duen Mugikortasun Berriak zerikusi handiagoa du autoaren alternatibekin, baina hemen oso poliki jarraitzen diogu uhin horri; gure Mugikortasun Berria erruedinekin dabil. Zenbat denbora itxarongo beharko dugu, este baterako, Kanalean, Zumalakarregiko bidegorrian edo Bizikletaren Plan Estrategikoan bizikletentzako irtenbide bat inplementatuta ikusteko?

Bizkaian gauzak ez daude hobeto. Lehentasuna Supersur edo Subfluvial bezalako automobil-proiektuetan jartzen da, hainbat hamarkadatan bizikleten ondoz ondoko lurralde-planak kutxetan gordetzen diren bitartean. “-Ahora no toca” gobernatzen gaituztenen bulegoetan esaten dena da, eta bitartean larrialdi klimatikoak dekretatzen dituzte, eta betiko Mugikortasun Zaharrarekin egiten diote aurre.