Ez dago adinik bizikletan ibiltzen ikasteko

Ikastaroaren bideoa

Konfinamendu osteko bizikletan ibiltzen ikasteko ikastaro berri honek momentuko intentsitatea izan du. Emakume ahaldunduak, errebeldeak, batzuk ausartak, beste batzuk ez horren ausartak, baina denak ahaldunak.

Ez dago adinik bizikletan ibiltzen ikasteko, gogoan dut nire erreserba-keinua, gazte batek esaten didanean “amama ikastarora apuntatu nahi dut” “eta zer adin du? Galdetzen diot nik, “73 urte”, “tira, entzuten diot nere buruari esaten, ez dakit, agian urte gehiegi ez al dira?”, “baina, oso kirolaria eta aktiboa da” dio ilobak beldurrik gabe, “tira, berriz ere entzuten diot nire buruari esaten, hala izanik eta ilusioa izanda”, ez, ez dago adinik bizikletan ibiltzen ikasteko.

“Ez iezaiozu yogako irakasleari esan, mesedez”, esan dio haietako batek lagunari, “Berak esan zidan adin horretan ez saiatzeko baina, hain nago ikasteko gogotsu” esaten digu.

Nik yoga irakasleari esango nioke Maria Jose, bere senarraren eguneroko etsipen hitzak gorabehera, “gaur ere ez diezu pedalei eragin?” Pedalei eragin die itsas museoko zabalgunean. Hemendik aurrera, are emakume boteretsuagoa da, eta badaki bere ilusio eta borondatearekin mundua mugi dezakeela. Are gehiago orain, ikastaroan eta 25 urteren ondoren Miren nekaezin eta kementsuarekin topo egin duela, gazteriaren laguna. 

“Pentsa bizikletan ibiltzen ikasteko dudan gogoa”, esan digu beste emakume batek, salgai jarri dut etxebizitza eta gaur ikustera etorri nahi zuten eta esan diet ezinezkoa zela, noski, ez diedala esan bizikletan ibiltzen ikasteko ikastaroa hasi delako dela.”

Eta zer esaten didazue Getxotik misio batekin iritsi ziren izebari eta ilobari buruz; ilobak bizikletan ibiltzen ikas zezala huts egindako hainbat saioren ondoren, eta hemen lortu du, baita pinoiak aldatu ere, eta bigarren eskuko bizikleta erosi eta Getxoko bidegorrian elkarrekin paseatzea besterik ez du buruan.

Istorio asko, hala nola Melisa edo Irenerena, gazteagoak baina gogotsuak ere. Aurten ez dugu gizonik izan, “Zergatik? galdetu dit Irenek, “haiek izan baitziren beti sistema patriarkalaren mimatuak, bizikleta eta denbora izan zutenak”. “Itxaron, 7.000 euroko bizikleta erakutsiko dizut”, bizikletan ibiltzen ikasteko aukerarik inoiz izan ez duen ikastaro-gidari baten senarrak esan dio gizonezko monitore bati. Nola esan guri ez zaizkigula makinak hunkitzen, bihotzak eta giza ilusioak baizik. Emakume ausart eta ausart horietaz maiteminduta gaude. “65 urte ditut”, esaten digu batek ahopean. Beste batek esaten du senarrek ez dutela balio bizikletan ibiltzen irakasteko, baina arazoa ez da ez dutela balio; arazoa da ez dituztela animatzen, ez miresten, ez zaintzen, ezta mimatzen ere haiek merezi duten bezala, eskerrak, dagoeneko, emakumeak beraiek daudela beren burua zaintzeko, animatzeko, gozatzeko, barre egiteko eta balio dutena baloratzeko.

Haiek izan ziren eta dira zaintzaileak, eta orain, gainera, bi gurpilen gainean ahaldundutako emakumeak dira. Ubeldurak pasatzen dira, baina pozak beti irauten du hanken artean. Beti bezala, plazer bat.

Marta